Спасувач е човек кој обезбедува прва помош со цел да спаси човек чија повреда е заканувачка по живот. Тој треба да ги знае правилата и методите на првата помош и да биде спремен да го примени знаењето брзо во најнеочекуваните ситуации, бидејќи во повеќето случаеви повредениот умира во периодот помеѓу несреќата и пристигнувањето на амбулантата. Спасувачот се грижи за оние чии животи, индивидуални органи или делови на телото се директно загрозени поради болест или повреда, или оние чиј живот ќе заврши за кратко време.
Додека обезбедува прва помош, спасувачот не треба да паничи.
-препознавање на степенот на– повредениот/болниот;
– да се заштити себеси и процени опасноста на болниот/повредениот човек, исто како и останатите;
-смирено ги конторолира реакциите и целата ситуација;
-да му објасни на жртвата што прави;
-внимателно и одлучно да ја провери состојбата на жртва (дали се е рамно, дали неговите дишни патишта се проодни и дали диши);
-користи опрема за заштита (ракавици, работна облека, маски,заштитни очила итн.);
-да орхабри повредени/болни луѓе (посебно деца) и да не ги напушти до доаѓањето на амбулантата;
– да обезбеди безбеден и брз транспорт до најблискиот здравствен објект колку што е можно побрзо (ако специално трениран медицински персонел за итни случаеви дојде), каде медицинска нега ќе бида обезбеденана жртвата.
Спасувачот не треба да преземе акција доколку постои вистинска опасност за неговиот живот. Секогаш кога е возможно, важно е да се избегне директен контакт со крвта на повредениот или одеднаш заболениот човек поради опасност од инфекција.
„Алки за спасувачки синџири“ се збир на итни мерки и дејствија на неколку лица со цел да се спаси животот на повреден/болен човек. Тие ги вклучуваат следните елементи:
– преземање итни мерки за спасување животи веднаш;
– повикајте брза помош:
– давање прва помош (на пр. реанимација – срцева масажа и вештачко дишење) во најкус можен рок за време на примарниот преглед;
– интервенција на Итна медицинска помош;
– болничка нега.
Лицето кое дава прва помош го започнува синџирот за спасување живот. Се грижи за повредените/болните и значително влијае на успешноста на мерките преземени во првите три „алки во спасувачкиот синџир“. треба да биде побарано да потврдите дали повикот е примен и дали брзата помош ќе пристигне наскоро. Штом повика брза помош, неопходно е спасувачот да го обезбеди местото на несреќата (на пр. изгаснат мал пожар, исклучете го шпоретот. Отстранете ги предметите што можат да предизвикаат повреди), означете го (на пр. со триаголник за вртење. ако несреќата се случила во сообраќајот) и да ја заштити жртвата од евентуална нова повреда. Стручните стручни служби (пожарникари, полиција) треба да се информираат за согледаната опасност од поголеми димензии (поголем пожар, постоење на отровни и лесно запаливи материи, оштетен далекувод и сл.). Примарниот преглед се врши веднаш по приближувањето до повредениот пациент и вклучува брз визуелен и палпаторен преглед: проценка на свеста, проверка на дишењето и циркулацијата (пулс) и итни мерки (на пр. реанимација, запирање на надворешното крварење итн.). Секундарниот преглед се врши по обезбедување на итни мерки за прва помош, односно примарен преглед и опфаќа собирање податоци за несреќа, ненадејна болест или повредено лице, проверка на неговите витални знаци и детален преглед на целото тело со допирање на рацете на спасувачот (барање знаци на болест или повреда). ) и поставување дополнителни прашања. Спасувачот треба да се придржува до две правила: „Не повредувај повреден или ненадејно болен“ и „Не прави повеќе од очекуваното“. Доколку доаѓањето на брзата помош поради некоја причина не е можно, потребно е да се организира соодветен безбеден превоз до најблиската здравствена установа.
На почетокот на пружањето прва помош му претходи донесување брзи и безбедни за спасувачот одлуки кои го одредуваат успехот и зачувувањето на животот на повредениот. Идентификување на потребата и одлучување за прва помош. Спасувачот треба да препознае постоење на ненадејна болест или повреда и да донесе одлука да пружи прва помош. Важно е да се знае дека, и покрај најдобрите напори и помош, повреденото лице може да биде предмет на повреда или болест. Проценка на местото на несреќата и степенот на загрозеност. Спасувачот треба да се увери дека ништо не го загрозува, да утврди дека приодот до местото на несреќата е безбедно и да открие што се случило (приближувајќи до жртвата, треба да размисли за планот на акции и потребните средства, на пр. од прва помош комплет). Во исто време, спасувачот треба да побара од жртвите да одговорат и да дознаат кој друг може да помогне. Тријажата опфаќа утврдување на повредите и состојбата на болниот/повреденото лице според редоследот на итноста и класификација на неколку повредени лица според природата на повредите. По тријажата, првата линија на итност се однесува на состојби кои директно го загрозуваат дишењето и циркулацијата.
