Postoje dve glavne kategorije moždanih udara. Ishemijski (gore), obično uzrokovan krvnim ugruškom u arteriji  što dovodi do smrti mozga u zahvaćenom području.Hemoragični (donji), uzrokovan curenjem krvi u ili oko mozga iz puknutog krvnog suda) omogućavajući krv da se skupi u zahvaćenom području čime se povećava pritisak na mozak.

Delić mozga sa obdukcije osobe koja je imala akutni moždani udar srednje moždane arterije (MCA)

Moždani udari se mogu klasifikovati u dve glavne kategorije: ishemijski i hemoragični. Ishemijski moždani udari nastaju zbog prekida dotoka krvi u mozak, dok hemoragični moždani udar nastaju usled rupture krvnog suda ili abnormalne vaskularne strukture. Oko 87% moždanih udara je ishemijsko, a ostalo je hemoragično. Krvarenje se može razviti unutar područja ishemije, stanje poznato kao „hemoragijska transformacija“. Nepoznato je koliko hemoragičnih moždanih udara zapravo počinje kao ishemijski udari.[2]

Postoje dve glavne kategorije moždanih udara. Ishemijski (gore), obično uzrokovan krvnim ugruškom u arteriji (1a) što dovodi do smrti.

Tokom 1970-ih, Svetska zdravstvena organizacija je definisala moždani udar kao „neurološki deficit cerebrovaskularnog uzroka koji traje duže od 24 sata ili je prekinut smrću u roku od 24 sata“, iako je reč „moždani udar“ stara vekovima. Ova definicija je trebalo da odražava reverzibilnost oštećenja tkiva i osmišljena je za tu svrhu, pri čemu je vremenski okvir od 24 sata izabran proizvoljno. Granica od 24 sata deli moždani udar od prolaznog ishemijskog napada, koji je povezan sindrom simptoma moždanog udara koji se potpuno povlače u roku od 24 sata. Uz dostupnost tretmana koji mogu smanjiti težinu moždanog udara kada se daju rano, mnogi sada preferiraju alternativnu terminologiju, kao što su moždani udar i akutni ishemijski cerebrovaskularni sindrom (po modelu srčanog udara i akutnog koronarnog sindroma, respektivno), kako bi odražavali hitnost simptoma moždanog udara i potreba da se deluje brzo.

Glavni uzroci: Infarkt mozga i ishemija mozga

Kod ishemijskog moždanog udara, dotok krvi u deo mozga je smanjen, što dovodi do disfunkcije moždanog tkiva u toj oblasti. Postoje četiri razloga zašto se to može dogoditi:

Tromboza (opstrukcija krvnog suda ugruškom koji se formira lokalno)

Embolija (opstrukcija zbog embolije sa drugih mesta u telu

Sistemska hipoperfuzija (opšte smanjenje snabdevanja krvlju, npr. u šoku)

Tromboza cerebralnog venskog sinusa.

Moždani udar bez očiglednog objašnjenja naziva se kriptogenim (nepoznatog porekla); ovo čini 30-40% svih ishemijskih moždanih udara

Glavni uzroci: Intracerebralno krvarenje i subarahnoidno krvarenje CT skeniranje intraparenhimskog krvarenja (donja strelica) sa okolnim edemom (strelica na vrhu)

Postoje dve glavne vrste hemoragičnog moždanog udara:

Intracerebralno krvarenje, koje je u osnovi krvarenje u samom mozgu (kada arterija u mozgu pukne, preplavljujući okolno tkivo krvlju), bilo zbog intraparenhimskog krvarenja (krvarenje unutar moždanog tkiva) ili intraventrikularnog krvarenja (krvarenje unutar ventrikularnog sistema mozga ).

Subarahnoidalno krvarenje, koje je u osnovi krvarenje koje se javlja izvan moždanog tkiva, ali i dalje unutar lobanje, a tačno između arahnoidne materije i pia mater (nežni najdublji sloj tri sloja moždanih ovojnica koji okružuju mozak).

Hemoragični moždani udari se mogu javiti na pozadini promena na krvnim sudovima u mozgu, kao što su cerebralna amiloidna angiopatija, cerebralna arteriovenska malformacija i intrakranijalna aneurizma, što može izazvati intraparenhimsko ili subarahnoidno krvarenje.

Pored neuroloških oštećenja, hemoragični moždani udari obično izazivaju specifične simptome (na primer, subarahnoidalno krvarenje klasično izaziva jaku glavobolju poznatu kao glavobolja sa udarom groma) ili otkrivaju dokaze prethodne povrede glave.

Simptomi moždanog udara obično počinju iznenada, tokom nekoliko sekundi do minuta, i u većini slučajeva ne napreduju dalje. Simptomi zavise od područja zahvaćenog mozga. Što je veća oblast mozga zahvaćena, to je više funkcija koje će verovatno biti izgubljene. Neki oblici moždanog udara mogu izazvati dodatne simptome. Na primer, kod intrakranijalnog krvarenja, zahvaćeno područje može stisnuti druge strukture. Većina oblika moždanog udara nije povezana sa glavoboljom, osim subarahnoidalnog krvarenja i cerebralne venske tromboze i povremeno intracerebralnog krvarenja.

Predloženi su različiti sistemi za povećanje prepoznavanja moždanog udara. Različiti nalazi mogu predvideti prisustvo ili odsustvo moždanog udara u različitim stepenima. Iznenadna slabost lica, pomeranje ruku (tj. ako osoba, kada je zatraženo da podigne obe ruke, nehotice pusti jednu ruku da se spusti nadole) i abnormalan govor su nalazi koji će najverovatnije dovesti do tačne identifikacije slučaja moždanog udara, povećavajući verovatnoća za 5,5 kada je prisutan bar jedan od ovih. Slično, kada su sva tri odsutna, verovatnoća moždanog udara je smanjena (– odnos verovatnoće od 0,39.Iako ovi nalazi nisu savršeni za dijagnozu moždanog udara, činjenica da se mogu proceniti relativno brzo i lako čini ih veoma vrednim u akutnom okruženju.

Moždani udar koji utiče na moždano stablo i mozak, stoga, može proizvesti simptome koji se odnose na deficite u ovim kranijalnim nervima: izmenjen miris, ukus, sluh ili vid (potpuno ili delimično)spuštanje kapaka (ptoza) i slabost očnih mišića,smanjeni refleksi: gag, gutanje, reaktivnost zenice na svetlost,smanjena senzacija i slabost mišića lica,problemi sa ravnotežom i nistagmus,izmenjeno disanje i rad srca,slabost sternokleidomastoidnog mišića sa nemogućnošću okretanja glave na jednu stranu,slabost u jeziku (nemogućnost isplaženja jezika ili pomeranja s jedne na drugu stranu)